Όταν το Σεπτέμβριο της Β’ Λυκείου αποφάσισα να γραφτώ στην ΩΘΗΣΗ με στόχο την είσοδο στην Ιατρική, διατηρούσα αμφιβολίες για την πραγματοποίηση των στόχων μου και δε φανταζόμουν σε καμία περίπτωση όλα όσα θα αποκόμιζα στο τέλος αυτής της δίχρονης πορείας.
Λίγα χρόνια αργότερα, νιώθω ικανοποίηση για την επιτυχία μου αλλά ακόμα περισσότερο νιώθω πως έπραξα σωστά στην επιλογή του φροντιστηρίου. Η ΩΘΗΣΗ μου έμαθε να ακούω, να επεξεργάζομαι σε βάθος, να αναρωτιέμαι και να αμφισβητώ συστηματικά, να συζητώ, να ερευνώ, να οργανώνω το χρόνο μου σε εργασίες, να οπλίζομαι με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση σε στενά χρονικά περιθώρια για να ανταπεξέλθω σε προβλήματα, να δέχομαι την αποτυχία και να εφοδιάζομαι ισχυρότερα για την επιτυχία.
Και αυτά σε ένα κλίμα με τις ιδανικές αναλογίες χιούμορ και σοβαρότητας, επιείκειας και αυστηρότητας, με συνοδοιπόρους συμμαθητές και καθηγητές που αποδείχθηκαν γνήσιοι φίλοι και οικογένεια.