Όταν ξεκίνησα την τρίτη λυκείου ήμουν πολύ διαφορετική από ότι σήμερα. Ήμουν αναποφάσιστη για το μέλλον μου και ανασφαλής για τις αποδόσεις μου. Πότε δε θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου να επιτυγχάνει, πόσο μάλλον στην σχολή που ονειρευόμουν. Ευτυχώς όμως, το έκαναν οι καθηγητές μου για εμένα και με έσπρωξαν με τέτοια φόρα προς την επιτυχία, που βρέθηκα στην είσοδο του εξεταστικού κέντρου και ύστερα από κάποιους μήνες στην κεντρική είσοδο της νομικής. Πιθανώς, αν δεν είχα τόσο σπουδαίους συνοδοιπόρους στο ταξίδι μου, συμμαθητές, αλλά κυρίως καθηγητές, δεν θα είχα φτάσει έως το τέρμα. Τώρα, όμως βρέθηκα μόνη σε ένα νέο περιβάλλον χωρίς υποστήριξη. Είναι νωρίς, βέβαια, για να μιλήσω με σιγουριά, αλλά παρά τους τεράστιους ξένους διαδρόμους και τα άγνωστα πρόσωπα, νομίζω πως θα βρω κάτι πολύ οικείο στο μέρος αυτό που με οδήγησαν η επιλογές μου και για αυτό περνάω την πύλη του κάθε μέρα με ελπίδα.