Από το καλοκαίρι της Α’ λυκείου προς τη Β’ λυκείου έως και το τέλος της σχολικής μου ζωής υπήρξα μαθητής του πασίγνωστου φροντιστηρίου που ονομάζεται ΩΘΗΣΗ.

Το σπουδαιότερο εφόδιο που απεκόμισα από το πρόγραμμα σπουδών της κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ετών ήταν η επιμονή. Πριν εγγραφώ στην ΩΘΗΣΗ, ήμουν -θα έλεγε κανείς- ένας μαθητής με αδιαφορία όσον αφορά τα περισσότερα μαθήματα και μέτριες επιδόσεις. Παρ’ όλα αυτά, με την ένταξή μου στο φροντιστήριο αυτό έμαθα όχι μόνο τον τρόπο να διαβάζω αποτελεσματικά, αλλά και να μην εγκαταλείπω παρά την κούραση, γεγονός που με ωφέλησε καθοριστικά για να επιτύχω τον στόχο μου στις Πανελλήνιες.

Επιπροσθέτως, πέρα από το εξαιρετικό αυτό κλίμα και την ατμόσφαιρα που μου προσέφερε αυτό το φροντιστήριο, σημαντικότατοι παράγοντες για την επιτυχία μου υπήρξαν οι καθηγητές μου, οι οποίοι εκτός από έξοχου επιπέδου επαγγελματίες, ήταν και σωστοί άνθρωποι.